รู้ฉันก็รู้ มันจบแล้ว แต่ว่ายังฝืนทำใจลืมเธอไม่ลง
เกลียดความอ่อนไหวที่มันคง ยังรบกวนความจำ
ให้ทุกเรื่องยังคงมีเธอเรื่อยมา
ภาพความเคยชินวันเหล่านั้น มองไปทางไหนฉันก็เจอแต่น้ำตา
อยากที่จะหนีความเป็นจริง ให้พ้นความทรงจำ ให้ชีวิตฉันเดินต่อไปซักที
*แต่จะหยุดมันยังไง บอกให้ใจมันลืมเธอ สั่งสมองให้คอยควบคุม..ใจ
แต่จะสั่งการยังไง ก็ฉุดใจไว้ไม่ไหว เมื่อสมองและหัวใจไม่ยอมเดินไปด้วยกัน
** และฉันต้องทำอย่างไร เมื่อความคุ้นเคยที่เราเคยมี
ยังทำร้าย ฉันจนวันนี้ อีกนานไหมกว่าใจฉันจะเคยชิน กับการ...ไม่มีเธอ
ถึงแม้ฉันฝืนใจแค่ไหน มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
เบื่อที่ต้องเห็นภาพเดิมเดิม พอแล้วความทรงจำ โปรดอย่าทำให้ฉันเจ็บกว่านี้เลย
ซ้ำ * , ** , **
อีกนานไหมกว่าใจฉันจะเคยชิน กับการไม่มีเธอ..