กับความจริงที่ได้เจอ ก็รู้ว่าเธอห่างไกล
แต่ฉันไม่เข้าใจ เลยเอื้อมมือไขว่คว้า

ไม่เคยลองมองพื้นดิน ว่าคงจะยากเกินกว่า
ที่จะเอื้อมมือถึงฟ้า  ถึงเธอที่อยู่แสนไกล

* ไม่มีทางที่คนอย่างฉัน  นั้นจะทำได้สมดังใจ
  (ก็รู้ดีว่าคนอย่างฉัน  นั้นจะทำได้สมดังใจ)
ไม่เคยมองตัวเองว่ายืน อยู่ตรงไหน

** ก็เธออยู่ไกล เหลือเกิน ฉันคงไม่อาจจะเดินข้ามไป
เอื้อมมือไปเท่าไร ก็ยังห่างไกล เท่าเดิม
ก็เธออยู่สูง ออกอย่างนั้น รู้ดีว่าสิ่งที่ฉันต้องเจอ
หากแม้  แค่รั้ง เธอ   คงเป็นเพียงฉันละเมอเพ้อไป

กับความจริงที่ไกลห่าง อ้างว้างจนเหน็บหนาวใจ
แต่เธอห่างไปแสนไกล  ก็คงจะไม่มองมา
เป็นแค่คนบนพื้นดิน  ก็เป็นคนธรรมดา
ที่อาจเอื้อมให้ถึงฟ้า ไม่กลัวจะต้องเสียใจ

(*,**)


ลองฟังดูนะครับ รับฟังทุกคำติชมคับ  
เสียงออกจะเบาๆ กีต้าร์ตัวเดียว(อีกแล้ว) ^^''