มีเธอเสมออยู่เคียงใจ 
รับรู้รับฟังที่เป็นไป 
ยามมีปัญหายังอุ่นใจ 
ช่วยกันไขช่วยเป็นเช่นกำลัง 
ทำหนักให้เบา 
ยังมีรอยยิ้มแต่ใจหมอง 
เหมือนดังของสำคัญต้องพรากไป 
ในใจมันค้านสั่งดึงไว้ 
เพราะจุดหมายที่ไปด้วยจำเป็น 
เกินใจทัดทาน 

ยามที่เธอเดินลับตาไป 
ใจก็หาย...ตามไป 
เยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่า 
เข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ 
คือความเหงาไม่ตั้งใจ 
ไม่ตั้งใจยังทัดทาน 

* ทุกค่ำคืน...ฝากกับความมืดไป 
กอดเธอไว้อย่าให้ร้าวรอน 
บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน 
จะร้อนหนาวเย็น ห่วงเธอ...รักษาตัว 

ในใจหวิวๆ ไม่เคยเป็น 
ทั้งที่เห็นผู้คนก็มากพอ 
นัยต์ตามีน้ำมาคลอๆ 
แล้วอยากขอร้องเธอไม่ให้ไป 
เกินใจทัดทาน 
เคยแง่งอนผลัดและยอมง้อกัน 
สิ่งเหล่านั้นผูกพันมัดใจ 
จากกันไปเพื่อมาพบใหม่ 
ใจหายเพราะเป็นห่วงเธอ...รักษาตัว