ใครเคยเรียนรู้ความเจ็บช้ำ
คงจะเข้าใจ.. ว่ามันโหดร้ายเท่าไร
เธอเองก็รู้ดีแก่ใจ เมื่อเธอร้องให้... 
สิ่งนั้นไม่มีวันเหมือนเดิม

แค่เอื้อมมือ.. ดูเหมือนไกล
คว้าไปไม่เจอ 
รับให้ได้ ..จำไว้เธอ
ยังมีหวัง... ยังไม่สาย

แม้ว่ามันจะโหดร้าย ที่ต้องยอมตัดใจ
ก็ยังดีกว่าฆ่าตัวตาย 
วันนี้แม้เธอจะโชคร้าย ที่ต้องยอมจากไป 
จากไปทั้งที่ใจเธอไม่ต้องการ

ระหว่างความรักและความผูกพัน
เป็นกำแพงแห่งฝัน กั้นทางที่หวังแสนไกล
เธอเองก็รู้แก่ใจใช่ไหม ปฏิเสธอย่างไร
เลือกทางต่อไป หรือว่าเริ่มต้นใหม่

ทุกๆ คน คนเหมือนกัน ผิดหวังใครก็เจอ
รับให้ได้จำไว้เธอ วันพรุ่งนี้ มีความหมาย

แม้ว่ามันจะโหดร้าย ขอเธออย่าหวั่นใจ
ก็ยังมีผู้คนมากมายพ่ายแพ้ ทุกคนมีรอยแผล
ไม่ใช่มีแต่เธอ สิ่งเลวๆ ต้องเจอกันทุกคน