นั่งมองดวงดาวบนฟากฟ้าไกล 
ตั้งแต่วันที่เธอได้เดินไปจ่กฉัน
เธอรู้บ้างไหมกว่าจะผ่านข้ามวัน
 ไม่มีคืนไหนฉันนั้นข่มตาได้ลง

เฝ้าแต่คิดถึงเธอ แต่เพียงผู้เดียว 
ช่างแสนเปล่าเปลี่ยว ทนทรมาน
อยากจะฝืนหลับตา แต่ภาพวันวาน
 เฝ้าคอยตอกย้ำอยู่ทุกค่ำคืน

อยากจะลืมเธอไป อยากจะสั่งให้ใจไม่จดจำ 
ไม่รู้จพทำเช่นไร ความทรงจำ ไม่เคยลบเลือนจากหัวใจ
 มองฟ้าคราใดสิ่งที่เห็น แค่สองเราใต้แสงจันทร์

ฉันก้ไม่รู้ เธออยู่แห่งหนใด 
ฝากความคิดถึงลอยไปในสายลม
ฝากไออุ่นรัก ผ่านแสงดาวช่วยห่ม 
คืนไหนที่เธอต้องทนหนาวใจ