รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใคร และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป 
คงไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก็เรานั้นมันต่างกัน 
ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไปวันๆ ฉันเข้าใจ 

แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ หรือว่าอันที่จริงฉันนั้นจงใจ 
เวลาที่เธอมายืนใกล้ๆ ก็ยังเผลอไปสบตา 
รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา ก็คงไม่มีหวัง

* ไม่อยากจะเหลียวมอง 
ฉันคอยบอกตัวเอง แต่ยังทำไม่ได้ 
ไม่อยากจะสนใจ ก็รู้ว่าไม่มีทาง 
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร 

** อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า 
ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว 
ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน 
ฉันต้องคอยหักห้ามใจ 

***อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ 
เพียงแค่แอบเผลอมองตาจะผิดไหม
เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน 
ฉันต้องทำตัวเช่นไร
ช่วยบอกได้ไหมเธอ...