ไม่ว่าลืมตาหรือว่าหลับตา  ภาพที่เห็นในทุกๆครั้งก็เป็นภาพเดียวกัน
ที่ยังมีเธอที่เราผูกพัน  สิ่งเหล่านั่นขังฉันเอาไว้ในโลกของความจริง
ที่ไม่มีเธอมาแสนนานแต่ก็เหมือนว่าโลกมันถูกหยุดไว้
พยายามลืมสักเท่าไร  แต่สุดท้ายก็ยังทำไม่ได้
แม้วันจะเปลี่ยนไปเท่าไร  แต่ทำไมไม่อาจลืมภาพเธอ
ไปจากความทรงจำที่ยังละเมอ  ถึงวันที่เคยรักกัน 
ภาพเธอยังติดตาแม้นาน  กี่หมื่นวันก็ยังคงฝังใจ
และก็อีกไม่รู้ว่าเมื่อไร  หรือจนวันตาย 
ถึงจาลืมเธอได้สักที
ที่-ที่เคยไป ร้านที่นั่งกิน  ยังได้ยินเพลงเดิมๆ ที่เราได้เคยใช้แทนใจ
โลกแห่งความจริงที่มันโหดร้าย
เมื่อหนึ่งใจไม่ยอมไม่ลืมไม่เลือนเรื่องเหล่านั่นได้เลย
ที่ไม่มีเธอมาแสนนานแต่ก็เหมือนว่าโลกมันถูกหยุดไว้
พยายามลืมจากหัวใจ  แต่สุดท้ายก็ยังทำไม่ได้
อยู่อย่างคนมีเพียงตัวไม่มีหัวใจ  รักนั้นยิ่งมากเท่าไร
ก็ยิ่งช้ำใจมากเท่านั้น  ภาพเธอยังคงติดตา...