มองฟ้าในวันนี้  มันไม่เหมือนเดิม  มันเปลี่ยนไปทุกวัน  
มองเห็นใจผู้คนนั้น  เปลี่ยนไปเช่นกัน  ทุกอย่างเปลี่ยนผันไป
Rap มัวแต่คิดที่จะเอาชนะอยู่ร่ำไป  มัวแต่หวังผลประโยชน์ใส่ตนไม่สนใคร  
ไม่มีความละอายใจ  ไม่มีความเกรงใจ  (จะอยู่ได้อย่างไร)
มีแต่ความเคียดแค้นอาฆาตพยาบาท  มีแต่ข่าวเข่นฆ่ายิงกันจนเลือดสาด
ทำให้ผู้คนต้องขยาด  ทำให้ต้องอยู่ด้วยความหวาด  (จะตายเมื่อไหร่ไม่รู้เลย)

ความรักที่เคยมีให้กัน  มันหายไปไหน

*ชีวิตที่เราเกิดมาในวันนี้  มันยากมันเย็นเท่าไร  ขอเพียงแค่เราทำดีไว้  สักวันจะต้องได้ดี

ปัญหาที่มันรุมเร้าที่มันเข้ามาไม่เคยได้แก้ไข
  ปัญหาที่มันเดือดร้อนจะมีไหมใครมารับผิดชอบมัน
Rap ทั้งปัญหาเรื่องเด็กเยาวชนในวันนี้  พฤติกรรมส่อแววไปในทางที่ไม่ดี
หมกมุ่นมัวแต่คิดอยู่ในเรื่องโลกีย์ (พอทีหยุดได้ไหม)
ทั้งปัญหายาเสพย์ติดยิ่งทำให้อ่อนล้า  ทั้งกัญชา  เฮโรอีน  และยาบ้า
  กลาดเกลื่อนทั่วเมืองง่ายที่จะซื้อหา  (มัวเมากันอยู่อย่างนี้เอง)

ได้ไหมให้พอซะที  เริ่มต้นได้ไหม
ซ้ำ*
ซ้ำ*
ถ้าทุกคนคิดดีก็คงไม่เกิดหรอก   อยู่ที่จิตสำนึกไม่ต้องให้ใครมาบอก  
ความอบอุ่นครอบครัวมันก็คือทางออก (ให้จงใส่ใจไว้) 
ถ้าทุกคนทำดีก็คงไม่มีปัญหา  คงไม่ต้องชอกช้ำไม่ต้องมาเสียน้ำตา  
มัวมานั่งเสียดายกับวันเวลา  (สักวันจะต้องได้ดี)