ยังทรมาณ และยังทุกข์ทน ติดอยู่ในความสับสน ไม่มีทางไป
เมื่อเวรและกรรมที่เคยได้ทำ ยังตามมาหลอกมาหลอนข้างในจิต
ใจยังเวียนและวน ในความมืดมน ดำดิ่งลงสู่หุบเหวของความหลอกลวง
ปากก็พูดไป แต่ในหัวใจ มันยังตะโกนร่ำร้องฟ้องใจตัว
* ก็เสียงหัวใจมันบอกซ้ำๆ ว่าความจริงเป็นสิ่งเดียวที่ไม่ตาย 
   จะหวาดละแวงไปอีกเท่าไหร่         
** จะหลบหนีมันไปยังไง หนีมันไปจนตาย  
  ความเป็นจริงในใจ หนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น   
  ชีวิตโดนลิขิตทุกคน หนีไม่พ้นโชคชะตา  
เมื่อยังหายใจก็ต้องรับไป ไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหนก็ต้องโดนอยู่ดี 
ก็ชีวิตคน ก็ทุกๆคน มีถูกและผิดอยู่ในทุกก้าวที่มี 
  ความทรมาณ ที่ยังทุกข์ทน ติดอยู่ในความสับสน ไม่มีทาง
ก็เวรและกรรมที่เคยได้ทำ ยังตามมาหลอกมาหลอน  
   หนีมันให้ตายยังไง หนีมันไปจนตาย ความเป็นจริงในใจหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น    
ชีวิตโดนลิขิตให้มืดมน สุดท้ายก็ได้แต่หลอกตัวเอง 
หนีไปจนวันตาย ความเป็นจริงในใจหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น
     ชีวิตโดนลิขิตกันทุกคน หนีไม่พ้นโชคชะตา  
ความทรมาณที่ยังทุกทน มันต้องเจอมันต้องโดนอยู่แล้ว 
        ความจริงของใจจะหนียังไง สุดท้ายคือโชคชะตา