เด็กน้อยเจ้าเอ๋ย เคยวาด ความฝัน ฝันถึงวัน ข้างหน้า
โลกใบนี้ งดงามเสมอมา  ไร้สงคราม การเข่นฆ่า การทำลาย

เจ้าผีเสื้อ ตัวน้อย เจ้ากางปีกสวย บินดมดอมมวลดอกไม้ 
กลางพงไพร พนา มากมาย มวลพฤกษา

ในคืนที่วันฝนพรำ ทั่วทั้งโลก ขอบฟ้า ในวันที่คราบน้ำตา ใครหลั่งริน
ปะปนสายเลือด อันเรื่อแดง แห้งแล้ง เอื้ออาทร กันเหลือเกิน 

ในขณะที่เรา อิ่มหมี ยังมีกี่คน หิวโหย ในขณะที่เราล้มตัวนอน สบาย ยังมีกี่ คน ฝันร้าย
จากภัยสงคราม การเข่นฆ่า การทำลาย เพื่ออะไร โอ....เพื่ออะไร..

สันติภาพเจ้าเอย หน้าตาเจ้าเป็นอย่างไร อวดโฉมสักครั้งได้ไหม บนโลกใบนี้
จะมีมั้ย ซักวันหนึ่ง เมื่อฉันลืมตาตื่น แล้วมองออกไป

โลกใบนี้ มีแต่ความเอื้ออาทร ไม่โกรธแค้น แก่งแย่งฆ่าฟัน
ทุกคนเป็นพี่เป็นน้อง ปรองดองกลมเกลียว สัมพันธ์ สร้างสันติภาพ..ๆ.. เพื่อโลกนี้งดงาม...ๆ..ๆ..ๆ

แต่ในความเป็นจริง เธออยู่หนใด...โอ..สันติภาพ..พิราบขาวเจ้าเอย อิดโรย อ่อนแรงล้า ที่จะโผบิน
โอ...สันติภาพ...โอ...สันติภาพ...พิราบขาวเจ้าเอย เจ้าบินสู่หนใด..ๆ..

เด็กน้อยเจ้าเอย เคยวาดความฝัน ฝันว่าสันติภาพ โบยบินไป ไกลแสนไกล สุดขอบฟ้า โบยบินไป
บินไป ..... กับนกพิราบสีหม่น...