นอนแหงนดูแสงดาวคนเดียวจนจวนเช้า
ดาวที่เคยพรางพราวจะเลือนหายไป
เมื่อดวงอาทิตย์พ้นขอบฟ้า
หมู่ดาวก็ต้องไป
แค่เรื่องง่ายๆใครๆก็คงรู้

นานเท่าไรที่เธอไปจากฉัน
คอยเฝ้ามองคืนวันที่มันหมุนไป
เวลาเปลี่ยนผันไปอย่างนั้น
แต่ชั้นมันไม่ใช่
ไม่เคยเข้าใจและยังอยากรู้

*ว่าทำไมในใจยังคนคิดถึงอยู่
จดจำภาพเธออยู่เสมอ
ยังรักได้เพียงแค่เธอ ได้ยินมั๊ย
จากนี้จนวันสุดท้าย
ไม่อาจจะรักใคร
ที่ไม่ใช่เธอ
ทำไมมันจำเพียงแค่เธอ ไม่เข้าใจ
ให้เปลี่ยนไปรักใครคนไหน ไม่มีทาง

เดินทุกวันคนเดียวมันอ้างว้าง
ใจที่มันเลือนลาง ไม่เห็นใคร
อยากจบอยากลบคืนและวัน
แต่มันทำไม่ได้
ไม่เคยเข้าใจและยังอยากรู้

*
ไม่อาจรัก ใครคนไหน ที่ไม่ใช่เธอ