ชลาลัย eaturing หมูกระทะ kimo Project
ไออุ่นที่คุ้นเคยลางเลือนแค่ริ้วรอย
กว่าจะได้รู้ตัวร่างกายมันลอยแสนไกล
มองไปไม่เห็นฝันยิ่งวันเมื่อฝนพรำ
จนดูสิ้นสีดำเมื่อน้ำตาเอ่อเต็มหัวใจ
มีเพียงแค่แสงรำไร
นำทางจนฉันเดินเจอ
มือหนึ่งเอื้อมน้อยลงมา
ฉุดฉันจากความหนาว
* เมื่อฉันไม่อาจขึ้นมาได้เจอ
ก็เธอนั้นยังผลักฉันสู่กลางทะเล
หรือยังมีใจยังรักใช่ไหม
เธอจะกลับคืนมาช่วยฉัน
แต่รักลืมตาไม่มองอีก
ว่าเธอจากฉันไม่มีเธอแล้ว
รู้ตัวก็สายซัดกลางหัวใจ
อีกครั้งที่เธอฆ่าฉัน
จะลืมตาเป็นครั้งสุดท้าย
เลือดละลายกับน้ำทะเล
มองเงาจางๆให้สะท้อนตัวเธอ
แต่เธอยังคงเลือดเย็นกว่าน้ำ
ฉันก็เกินจะคิดว่าเธอจะสำนึกปาก
แต่กลับกลายเป็นฆาตกร
(ซ้ำ *)
ไม่คิดว่าคนใจร้ายจะทำอย่างนั้น
รู้ตัวก็สายก็ซัดกันให้ตาย ไม่ให้หายใจ
