เนื้อเพลง ป้อจาย รวนเร - ลานนา

ป้อจาย รวนเร  ลานนา

เกิดเป็นคนบนดอย
มีเมฆล่องลอยบนฟ้า
เจอแต่น้ำกับปลาทุกวัน
บ่มีแสงมีสี มีแต่ทีวีหนึ่งอัน
ชีวิตมันบ่เกย วุ่นวาย

อ้ายเป็นคนเมืองไกล
ใช่สิเงินหลายนักหนา 
ฟังคำอู้คำจาชื่นใจ
บอกจะปิ๊กมาหา
จะพาไปเที่ยวเมืองใต้
น้องก็รอแต่อ้ายเรื่อยมา

*สัญญาว่าจะมารับ
แต่อ้ายก็ลับไปกับสัญญา
เป็นปีบ่เกยเห็นหน้า
ใครหนอจะพาไปแอ่วทะเล
คนคอยก็ยังคอยหาย
คอยอ้ายด้วยใจว้าเหว่
คนไกลหัวใจโลเล
คงเหมือนทะเลที่ชอบเรรวน

แต่ก่อนเป็นทางลูกรัง
เขาเปลี่ยนเป็นยางมะตอย
คอยก็คอยแต่อ้าย คืนหวน
ลำใยปีนี้ก็ดี ลิ้นจี่ก็มีเต็มสวน
แต่บ่มีป้อจายรวนเร

(ซ้ำ *,**)