หน่มดอเลาะ
อ้ายมันหนุ่มดอเลาะ เรยนก็บ่เก่งคือเขา กินกะตั้งเเต่เหล่าขาวเงินสิซื้อก็ยังบ่มี เล่นดนตรี
ร้องเพลงเรีอยไป เดินทางถึงกัน ชีวิตเฮานั้นห่างบ้านห่างเฮืิอนคึดฮอตบ้าน
กลับมาบ้านยามใดเห็นเจ้างามอ้อยสร้อย นางน้อยนางน้อยงามหลาย เเอบมักเจ้าคือกัน
ซอมเบิ่งเจ้าอยู่ไกลๆ เห็นเจ้าเเล้วหัวใจอ้ายก็มีเเฮง
ฮู๋ได้จังใด๋ว่าอ้ายมีเมีย อ้ายบ่เคยมีไผ หัวใจมอบให้เจ้าผู้เดียว หน้าตาเจ้าก็สดใส บ่ต้องตก
บ่ต้องเเต่ ขอบายเเน ขอบายเเน ขอบายเเนนางน้อย
บ่ฮู๋สิได้เจ้ามาบ่ บ่ฮู้ว่าสิเฮ็ดจังได๋ หากเจ้านั้นมั่นใจอ้ายกะตอบหักอ้ายมาเเม่เนื้อเย็น บ่เป็นหยัง
ดอกการเรียนอากจะเพี้ยนก็พอเเก้ใข ก็ด้วยรักเเละห่วงใยซึ่งกันเเละกัน
