ยืนซึมเศร้ากลางฝนที่มันพรั่งพรมลงใส่หน้าอ้าย
ปล่อยน้ำตาให้มัน รินไหลบ่อายฟ้าดิน
n
สูญสิ้นแล้วความฮักนาทีสุดท้ายด้วยคำว่าเลิกกัน
ปานหัวใจอ้ายถูกคั้นด้วยน้ำมือเจ้ากับเขา
* ฮักสองเฮาถึงตอนอวสาน เก็บกู้บ่ทัน
ได้รางวัลตอบแทนเป็นน้ำตา
ระเบิดเวลา....เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา
เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรายกให้เขาทีละน้อย
อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืนน้องกะบึนหนีใส่เกียร์ถอย
ได้แต่มองฮักที่หลุดลอยรอถึงวันเลิกลา
หันหลังทั้งน้ำตากลั้นใจบอกว่าให้เจ้าโชคดี
ให้สมใจกับคนใหม่ที่มีที่น้องตั้งใจเลือกเขา
ไอ้คนนี้ได้ตายไปแล้วบ่ต้องห่วงเด้อบ่ขวางทางเจ้า
ถูกระเบิดที่น้องกับเขาวางลงใส่ใจกัน
(*)ซ้ำ