อยู่คนเดียวกับตอนเย็นเย็น
และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใครใครมาเคียงข้าง
อยู่ลำพังกับความอ้างว้าง
นั่งมองดูแสงรำไรของดวงตะวันจนลับไป
เหม่อมองจันทร์ที่ลอยขึ้นมา
ดึกดื่นอย่างนี้แล้วเพื่อนที่มีที่ดีที่สุดคือหมอนข้าง
อยู่เหงาเหงาอย่างคนที่ปล่อยวาง
ก็อยู่อย่างนี้จนชิน
*ไอ้คนไม่รู้ก็คอยจะถามทำไมไม่หาใคร
ซักคน เข้าใจ และรักจริง
ก็ทุกคน ดูแสนดี ดูจริงใจ
ก็ยินดีที่ได้เจอแต่ no no.. no no no no.. wo.. wo..
**ก็เพราะเวลาฉันรัก รักจริง
มันมาไม่นิ่งเอาตอนเธอมาทิ้งไป
คนมันรักมากมันก็เลยเสียดาย
มันปวดใจจะบอกใครก็ไม่ช่วย
เพราะรักเองเจ็บเอง
ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน
จะหาใครมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ
ก็เดี๋ยวนี้คนน่ะใจดำ
เลยคบกันเที่ยวแบบขำขำ
ก็เจ็บประจำ ก็เลยต้องอยู่คนเดียว
*,**,**