พึ่งรู้ตัวเองว่าใจมันห่วงหา ทุกๆเวลาจิตใจมีแค่เรื่องเธอ ทั้งๆที่ห้ามไว้ ทำไมมันคอยเผลอ ให้หัวใจลอยไปเจอเธอเท่านั้น
*แค่เพียงสบตา จิตใจก็เคลิ้มสั่น ฉันรู้ตัวเองว่าคงฝืนมันไม่ไหว ก็กลัวเธอรู้ ความจริงของหัวใจ จะทำให้เธอ รังเกียจฉัน
**เมื่อภายในใจมันเอาแต่สั่นไหว จะบอกเธอยังไงว่ารักเธอ เมื่อใดที่พบเจอ ก็ยังทนเก็บไว้ ก็ใจมันเอาแต่สั่นไหว อยากให้เธอได้ฟังและเข้าใจ หนึ่งคำที่กล้ำกลืน อยู่ในใจ ไม่กล้าจะบอกเธอ
ไม่รู้จริงๆว่าควรจะบอกเธอ หรือฉันควรทำกับเธอเพียงแค่เฝ้ามอง ทั้งๆที่อย่างนี้ ในใจมันเรียกร้อง และสายตามันจะฟ้อง เธอบ้างมั้ย
ซ้ำ(*,**)