สิเหมิดหน่วยตา แล้วเด้อน้ำตาที่ไหล
เป็นหยังจั่งต้องร้องไห้ ให้คนใจร้ายคักแท้
เขาทิ้งเจ้าไป ฝากปัญหาหัวใจให้แก้
เมื่อเจ้าตกเป็นผู้แพ้ ยังมีคนแคร์ผู้หนึ่งคืออ้าย..
เจ้าคนอ่อนไหว เลยเสียใจกว่าหมู่กว่าพวก
ชีวิตที่เคยคิดบวก วันนี้มองโลกเจอแต่แง่ร้าย
กลัวเจ้าคิดสั้น กลัวก้าวผ่าน เจ็บนี้ไม่ได้
เลยอาสามาอยู่ใกล้ๆ คอยปลอบใจคนเจ็บจากรัก...
... อย่างน้อยเจ้าก็ยังเหลือลมหายใจ
อย่างน้อยเจ้ายังเหลืออ้าย ที่คอยห่วงใยยามเจ้าอกหัก
เก็บลมหายใจ ไว้ดูแลตัวเองสักพัก
เมื่อเมฆฝนน้ำตาลาจาก เจ้าจะอุ่นในอ้อมแขนของอ้าย..
เถอะ ปล่อยเขาไป ให้กลายเป็นแค่ความหลัง
หันมารักตัวเองซะบ้าง ประตูหน้าต่างเปิดรับวันใหม่
กองเชือกเส้นนั้น อ้ายจะถือมันไปทิ้งให้
ชีวิตเจ้ายังมีความหมาย กับคนมากมายและอ้ายอีกคน...
