หากแม้นเธอลืมวาจา
ลืมสัญญาชาวดิน
ไปหลงเพลินโบยบิน
ลืมแม้กระถิน น้ำพริกผักบุ้ง
หลงเดิน เจ้ามัวเพลิดเพลินเมืองกรุง
เจ้าลืมแล้วคนลูกทุ่ง
ปล่อยให้คิดถึง อยู่บ้านนา
มัวหลงคารมคนกรุง
ไปเฟื่องฟุ้งเรืองรอง
เขาเอาเงินมากอง
เพียงหวังครอบครองให้หมองคุณค่า
ซ่อนกลด้วยเล่ห์ฉ้อฉลมายา
เสกสรรถ้อยคำเลอค่า
ส่งขึ้นฟ้า เรืองรอง
* ห่วงเหลือเกิน
กลัวน้องจะเดินหลงทาง
ห่วงเธอจัง ร้อยช่างตำแหน่งที่สอง
ห่วงยิ่งนัก กลัวรักจะตกเป็นรอง
ห่วงน้อง จะต้องมานองน้ำตา
** หากแม้นไม่เป็นดังใจ
ขอทรามวัยคืนรัง
ย้อนคืนร่วมทาง
ยังรักไม่จางอยู่ข้างกานดา
เฝ้ามองน้องด้วยจิตใจบูชา
ความรักพี่นี้ศรัทธา
ปรารถนา ให้เธอไปดี
( *,** )