INTRO :
เวิ้งฟ้ากว้างกลางนํ้าเรือลําน้อยล่องไป
ลอยล่องไป ล่องไป ถอยไป ถอยห่างดิน
ดินแผ่นดินถิ่นฐานตัวเอง
โดนละเลงสงครามเสียจนสิ้นแผ่นดิน
(ดนตรี)
เวิ้งฟ้ากว้างทางฝันชีวันนั้นมืดมน
ทนทุกข์ ทนทุกข์ ทนสู้ทนสู้ต่อไป
ไกลห่างไกลสุดสายตา
ลอยล่องในนาวาถึงคราไร้แผ่นดิน
(ดนตรี)
ดินถิ่นเดิมลุกร้อนดั่งไฟแผดเผา
ฟืนสุมเตาเจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา
* คราวผู้คนบนพื้นดินเดิม...ปากหมอง
ไยไม่มองไม่เคยเหลียวแลเห็นแก่ตัว
กิน...มีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือจิ้มเกลือเหลือเพียงเรือล่องมา
มาเข้ามาเข้ามาเรฟูจี
(ดนตรี)
เวิ้งฟ้ากว้างกลางนํ้าเรือลําน้อยล่องมา
มาล่องมาเข้ามาเข้ามาหาแผ่นดิน
ดิน...ถิ่นนี้มีนํ้าตา
มีเหลือวันเวลาถ้ามาเพื่อดับไฟ แผดเผา
ฟืนสุมเตาเจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา
(ซํ้า *)
