INTRO :
แน่ใจแล้วหรือเธอ อยู่ ๆ จะมาทิ้งกัน
ไม่อาจลืมคืนและวัน แต่ครั้งที่เคยผ่านมา
อาจะไม่มีค่าพอ จะเก็บมันเอาไว้จำ
หยั่งรู้ลึกลงไป ก็เปรียบดอกไม้ที่ถูกฝัง
* ไม่เกลียดไม่โกรธไม่ลงโทษเธอ
ไม่อาจจะเก็บแต่ความรู้สึก
ที่ลึกลงไปยิ่งลึกลงไป ในใจก็ร้อนดุจไฟเผา
** รุนแรงดังพายุ กระหน่ำกับหยาดฝน
ที่พัดเข้ามา สร้างความสับสนในหัวใจ
คงเป็นดังพายุ เกินแรงจะทานไหว
เพราะในหัวใจ มันแหลกสลายไปกับพายุ
(ก็เพราะเธอ) สิ่งที่ยังเหลือพอ
เมื่อเมฆดำเคลื่อนคล้อยไป
ต้องอยู่เพียงกายและใจ ได้เรียนรู้เรื่องราว
อาจจะมีค่าพอ จะเก็บมันเอาไว้จำ
ถึงช้ำเพียงไร ปลอบใจเอาไว้....ให้ตัวเอง
(ดนตรี)
(ซ้ำ */**/**)
