ยอมรับสักทีได้ไหม ว่าเขาไม่รักเธอ
อยากรู้ทำไมยังหลงละเมอ ว่าเขาจะคืนย้อนมา
ให้ฉันทุ่มเทแค่ไหน เพื่อหวังให้เธอเปลี่ยนใจ
แต่เหมือนใจเธอมันเป็นอะไร ที่มันเกิดใฝ่คว้า
* ให้รักเธอมากสักเพียงไหน ก็คงไม่มากพอ
ถ้าหัวใจเธอที่ฉันเฝ้ารอ ไม่มีที่ว่าง
ที่ฉันทำมาจนวันนี้ เพิ่งรู้ว่ามันไม่มี..หนทาง
เมื่อเธอไม่ให้ความหวัง ไม่นานฉันคงหมดใจ
ความรักของคนหนึ่งคน มันมีค่าเท่าไร
ความรักที่ฉันทุ่มเทลงไป ทำไมเธอไม่ต้องการ
เคยหันมามองบ้างไหม ยอมรับความจริงได้ไหม
ว่าข้างกายเธอไม่เคยมีใคร มีแค่เพียงแต่ฉัน
(ซ้ำ *)
ฝันว่าสักวันนึง เธอคงลืมเขาได้ และฉันเฝ้ารอด้วยใจ ที่มันยิ่งนานยิ่งอ่อนล้า
เพิ่งเข้าใจจริงๆ ความรักมันตอบแทนด้วยน้ำตา และฉันคงไปจากเธอในไม่ช้า
(ซ้ำ *)
ก็คงต้องไปจากเธอ?
