Intro :
(ฟักกลิ้งฮีโร่) กาลครั้งหนึ่ง มีนกกระจาบอยู่ฝูงหนึ่ง
มันไปติดตาข่ายนายพราน แล้วพวกมันก็พากันอึน
ต่างตัวต่างกระพือปีก ตาข่ายยิ่งรัดตึง
นายพรานเขาเลยยิ้ม เพราะนกคงขายได้หลายตำลึงทอง
เหตุเกิดจากนกไม่ปรองดอง
จะนับประสาอะไร ในเมื่อสองเราไม่รอมชอม
อุปสรรคตรงหน้า คือครกหนักหลายพันปอนด์
ผลักมันคนเดียว มันคงไม่หมุนไม่หัน
ผลักขึ้นทางชัน มันยิ่งไม่สั่นไม่คลอน
เช่นเดียวกับนก ที่ยกตาข่ายนายพรานลำพังไม่ได้
คนเดียวจะให้เข็นครก ไปข้ามบรรพตฉันคงทำมันไม่ได้
เธอเองมีแค่สองมือ ความจริงก็คือใช้แรงคนเดียวไม่ได้
คนเดียวหัวหายคงทำไม่ได้ ต่างคนต่างอยู่คงทำไม่ได้
(ป้าง)
* เข็นครกขึ้นภูเขาเราทำคนเดียวไม่ได้
เรื่องมันคงไม่ง่ายถ้ายังทะเลาะกัน
อยากให้ครกมันเขยื้อนต้องมีเพื่อนดัน
เข็นครกข้ามภูเขาด้วยกันน่าจะดี
(ซ้ำ *)
(ฟักกลิ้งฮีโร่)
กาลครั้งหนึ่ง พระเจ้าอชาติศัตรูคิดยึดแคว้นวัชชี
แต่ยึดไม่สำเร็จเพราะเมืองนี้เขาสามัคคี
วัสสการพราหมณ์ จึงเข้าไปยุให้ทะเลาะกัน
เมื่อความกลมเกลียวถูกกัดเซาะพลัน เมืองก็โดนยึดในสามปี
ภรรยาทะเลาะสามี พ่อทะเลาะกับแม่
แล้วบ้านจะอยู่อย่างไร ถ้ามีหอกปักอยู่ข้างแคร่
ถ้ารักของฉันและเธอ มันคือครกหนักหลายพันปอนด์
จะให้เข็นข้ามสิงขร ตอนทะเลาะกันตัวฉันว่ามันคงแย่
เช่นเดียวกับแคว้นวัชชี ไม่สามัคคีคงอยู่ไม่ได้
เมื่อภรรยาสามี ถ้ายังราวีคงข้ามคีรีไม่ได้
เมื่อรักคือครกที่เข็น เธอคงจะเห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้
ทะเลาะเบาะแว้งคงทำไม่ได้ เราไม่รักกันคงทำไม่ได้
(ซ้ำ */**)
(ฟักกลิ้งฮีโร่)
เข็นครกมันคงไม่ง่าย สันติภาพจงบังเกิด
เข็นครกมันคงไม่ง่าย สันติภาพจงบังเกิด
เข็นครกมันคงไม่ง่าย สันติภาพจงบังเกิด
ถ้าช่วยกันก็ทำได้...
(ซ้ำ */*)