Intro :
ขึ้นรถเมล์ไม่ทัน ก็ยังรอขึ้นคันใหม่ได้
คบคนใช่ในวันสายไปอย่าได้แคร์
ตัวจริงเขายืนข้างกาย สู้ไปก็มีแต่แพ้
เช็ดน้ำตาที่มาจากแผลหัวใจเถิดหนา
รักคนมีเจ้าของ จึงต้องนองน้ำตาเช้าค่ำ
เพราะหลงเชื่อเขาในน้ำคำที่ปั้นมา
เธอเองคงทุกข์เต็มใจ
ที่ใครเขามาตราหน้า
ฉันไม่อาจทนเห็นน้ำตา
เธอไหลมาซึ่งความขมขื่น
โยนภูเขาออกจากอก
ยกแฟนเขาออกจากใจ
สิ่งที่แล้วให้แล้วไป ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ได้คืน
*โยนแฟนเขา ออกจากใจเถิดหนา
เสียน้ำตาไม่คุ้มกับความกล้ำกลืน
ตัดใจจะได้ตัดเหงา ตัดเขาจะได้ใจคืน
อยากเห็นรอยยิ้มระรื่น กลับมาเหมือนเดิม
**เอาแฟนเขา ออกจากใจได้ไหม
กอดเขาไว้เท่าไร ช้ำยิ่งจะเพิ่ม
สิ่งของที่ยืมเขามา ก็คืนเขาไปที่เดิม
อย่าเติมให้ใจต้องเจ็บอีกเลยเธอ
ถ้าในวันหนึ่งเขา
ไม่มีหลงเหลือเงาในใจ
โลกใบใหม่ก็คงเริ่มมีให้พบเจอ
ตอนนั้นใจคงหยุดเหงา
เพราะยกเขาทิ้งจากใจเธอ
เป็นกำลังใจให้เธอเสมอ
กับพรุ่งนี้ของเธอ ที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่
SOLO :
(ซ้ำ *,**)
SOLO: