*และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆ วันที่มี
และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
ให้ฉันลืมเธอสักที ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
คนเราไม่เห็นต้องมีเหตุผลว่าเรารักกันเพราะอะไร
ดอกไม้ที่แย้มที่บาน ไม่มีใครถามว่าทำไม
แต่เมื่อคนเราต้องเลิกต้องลา
ดอกไม้โรยราเป็นเพราะอะไร
มีคำถามมากมาย ที่ยังค้างใจ
( * )
แค่เพียงช่วงหนึ่งที่ใจ ฉันนั้นได้มีเธอ
ต่อเติมเรื่องราวมากมายในชีวิตฉัน
ความรักคงอยู่เสมอ แม้ต้องพรากจากกัน
ลึกๆ ภายในของหัวใจ ถึงแม้จะนานเท่าไร
เธอยังจะอยู่ตรงนั้น
ไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆ วันที่มี
และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
ให้ฉันลืมเธอสักที ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
ฉันไม่มี วันจะ หยุด รักเธอได้เลย
