หน้าบ้าน
หน้าบ้านเธอออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม
ฉันโทรไปกี่คืนไม่เคยรับสาย
มีมือถือเธอก็ไม่เปิด ปล่อยให้ใจฉันคิดเลยเถิด
อยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไร
หน้าบ้านเธอยืนมองอยู่จากตรงนี้
เห็นได้ดีว่าเธอไม่ได้ไปไหน
มีรองเท้าของเธอวางอยู่แต่อีกคู่ไม่รู้ของใคร
ก็ยิ่งทำให้ฉันหวั่นในใจ
*ที่เขาลือกันไม่เข้าหู ว่าเธอแอบปันใจมันจริงไหม
ก็ฉันก็อยากรู้
**กลางวันเธอเป็นของฉัน กลางคืนเธอเป็นของใคร
เธอบอกกันหน่อยได้ไหมของฉันเห็นเองกับตา
ยืนรอเธออยู่อย่างนี้ จนกว่าจะออกมาพูดคำรำลา
ยอมรับฉันดีกว่าาบอกไม่รักฉันแค่นั้นฉันจะได้ไป
เสียงพูดคุย เรามาจากในตรงนั้น
ที่ห้องเธอ ยืนฟังกันได้ตรงนี้
ฟังนำเสียงช่างมีความสุข กับหัวเราะที่ดูชื่นบาน
ต่างกับฉันที่มันเจ็บเกินใคร
(*/**)
(**)
