Intro
ค่ำคืนอันเงียบเหงา จมอยู่กับความทุกข์ทน ฉันนั่งมองเห็นผู้คน เดินสวนกันไปมา
คืนนี้ฉันไม่กลับป่าช้า ไปหาคนรักที่ซื่อตรง หวังว่าเธอนั้นยังคง ไม่เปลี่ยนใจ
ไม่ว่าตัวเธอจะอยู่ไหน อยู่สุดของฟ้าหรือสุดไทย เจ็ดวันที่ตัวฉันนอนตาย ตื่นเพราะคิดถึงเธอ
เดินไปด้วยใจที่อ่อนล้า เดินทางกลับบ้านช่างยากเย็น ถึงแล้วตัวฉันก็พบเห็น เธอร้องไห้
*ความตาย เราจึงต้องพรากจากกัน สิ่งที่เราฝันเอาไว้ ให้เธอปล่อยวางไว้ตรงนั้น
แม้กอดยังทำไม่ได้ อยากบอกเธอว่ารักมากมาย แม้ตัวฉันตาย
**สื่อสารทางไหนก็ปวดร้าวไปทุกทาง วิญญาณอย่างฉันจะบอกว่ารัก ยังไง
สื่อทางใจได้ทางเดียว น้ำตาเธอไหลอีกเดี๋ยว ก็หายไป
เจ็ดวันชีวิตหลังความตาย ร่างกายดับหายกับกองไฟ ถึงวันที่ฉันต้องไป ชดใช้กรรมเสียที
ให้เธอที่รักจงโชคดี ฉันจะคุ้มครองเธอตรงนี้ เรื่องราวความรักที่ฉันมี จะไม่ลืม
(*,**)
/
สื่อสารทางไหนก็ปวดร้าวไปทุกทาง วิญญาณอย่างฉันจะบอกร่ำลา ยังไง
สื่อทางใจได้ทางเดียว น้ำตาเธอไหล
ฉันขอให้ไหมฉันแค่อยากบอกลาเธอ ดีกว่าเพ้อ.......................
ให้เธอรอเก้อบนโลกใบนี้ ความตายไม่มีใครอาจหนี มันได้เลย
