Law (Life after work) ทุกวันที่ผ่าน
ติดอยู่โลกของความคิด ติดอยู่โลกของความฝัน ในความจำของโลกแห่งกาลเวลา
ไม่เคยมีวันไหนที่จะลืมคิดถึงคนที่ไม่กลับมา และไม่มีทางรู้ว่าเธออยู่ไหน
ผิดอยู่ที่ฉันคนนี้ ผิดอยู่ที่ให้เธอหวัง ในคืนและวันที่เราอยู่เคียงกันมา
จวบจนถึงวันนี้ ไม่อาจลืมและยังคงเจ็บในใจ ที่ฝังลงไปไม่มีทางจะหาย
*กลับไปคิดถึงเธอทุกวันที่ผ่าน ที่ปล่อยให้ความเจ็บช้ำทำร้ายเธอจนเกินทำใจ
ลืมมองความรักที่เรานั้นเคยมี ว่าเป็นรักที่ดีมากแค่ไหน เหลือแค่เวลาและน้ำตาฝากไว้(ให้เจ็บช้ำ)
เธอยังรักฉันบ้างไหม อภัยให้ฉันสักครั้ง ยกโทษที่ฉันทำเธอจ็บจะได้ไหม
จวบจนถึงวันนี้ไม่อาจลืมฉันเองยังเจ็บในใจ ที่ฝังลงไปไม่มีทางจะหาย
(ซ้ำ*)
โว้ โฮ โว โฮ เหลือแต่เวลาที่ยังเดินต่อไป
กลับไปคิดถึงเธอที่ผ่าน ที่ปล่อยเธอไปสู่ทาง ที่ต้องการจะเจอสิ่งใหม่
ไม่อาจแก้ไขความจริงที่มี แค่เรียนรู้เพื่อให้อยู่ต่อไป
เช็ดน้ำในตาให้เวลากับใจ ก้าวต่อไป
