ไร้ราตรี Reckless madness
นานเหลือเกินที่ฉันนั้นต้องทนอยู่เดียวดาย
มีตัวเธอข้งกายเหมือนวันเก่าๆกับรักที่คุ้นเคย
ในค่ำคืนที่ไร้แสงดาวสอดส่องประากย
ใจฉันทุรนทุรายเหมือนดังถูกแผดถูกเผาจนใกล้ตาย
*นั่งมองที่ๆเดิม เศษแห่งความฝัน จากกันทุกๆสิ่ง
มันถูกเธอหลอกหลอน ในจิตใจของฉันมันพังทลาย
**วันที่เธอจากไปแล้ว ฉันคงไม่อาจรั้งเธอเอาไว้
กลายเป็นคืนที่ปวดร้าว เหมือนราตรีที่ไร้ตัวเธอกับฉัน
ทุกๆครั้งที่ฉันยังคงเฝ้าฝันแต่เธอ แสนทุกข์ทรมาณ
ภาพเธอคอยหลอกคอยหลอนอยู่ที่เดิม
คงเป็นเวรเป็นกรรมที่ฉันต้องพบต้องเจอ
ต้องทนรักเธอเรื่อยไป หัวใจทนแทบไม่ไหวเจ็บเหลือเกิน
(ซ้ำ*,**)
เหมือนตัวฉันตกอยู่ในรักที่จม อยู่กับภาพลวงตา
ในคืนคืนที่แสนเงียบเหงาจนเกินกว่า ใจของฉันมันจะรับไหว
ในค่ำคืนที่ฉันทนทุกข์รอ ได้แค่รอยช้ำแสนจะหวาดหวั่น
รอเธอปวดร้าวฉันจะขาดใจ ในราตรีที่ฉันเจ็บแทบตาย
(ซ้ำ**,**)
