(ดนตรี)
ฝนตกพรำๆ สองเราที่น่ำไม้ไผ่
แนบชิดเคียงกาย คืนนั้นจำได้เสมอ
ตัวเธอหนาวสั่น พี่ถอดเสื้อคลุมให้เธอ
สุขใจจริงเออ ปรนเปรอในรักผูกพัน
กบเขียดพึมพำ ระงมไปทั่วท้องนา
ท่ามกลางสัญญา วาจาถ้อยคำเสพสัน
ว่าจะไม่ลืม ซื่อตรงต่อกันและกัน
พรอดพร่ำรำพัน เราต่างกล่าวคำสัญญา
.
*
แต่แล้ว...เธอก็มาเปลี่ยนใจ
ลืมหนำไม้ไผ่ คืนฝนตกลงมา
เจ้าลืมไออุ่น รสจูบจากหนุ่มชาวนา
โบกมืออำลา สู่บังกะโลเศรษฐี
ฝนตกพรำๆ คืนนี้ที่น่ำไม้ไผ่
โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจ ทรามวัยน้องมาหน่ายหนี
ตัวพี่หนาวสั่น หัวอกสะท้านเต็มที
ตัวเจ้าไม่มี บนนั้นพี่จึงช้ำใจ...
.
(ดนตรี)
.
ซ้ำ * จนจบ
