เหงา ....เหงา...เหงา..มานาน จะมีใครไหมที่จะช่วยคลาย
ความ..หนาว...หนาว ข้างในหัวใจ.....แค่เพียงใครซักคน
ที่มาเติมรอยยิ้มให้เรา และวันเก่าที่โหดร้ายจะหายไปกับน้ำตา
ชั้นตื่นขึ้นมาในกลางดึก ด้วยความอ้างว้างและเดียวดาย
ในหัวสับสนเหลือเกิน เหมือนว่าครู่หนึ่งฉันฝันร้าย
ฝันที่แสนโหดร้าย ผู้คนบริสุทธิของเราถูกฆ่าไป
มันแตกต่างอย่างไรในฝันกับความเป็นจริงที่เหมือ นกัน
มันช่างมืดมนและมืดมิดจนมองไม่เห็นทาง
เหมือนดั่งตกลงไปในหลุมซึ่งไร้แสงสว่าง
เราสูญเสียพี่น้องที่สำคัญกว่าบางอย่าง
เป็นโศกนาฎกรรม ที่ทำให้เราไม่กลับมาเคียงข้าง
เหงา ....เหงา...เหงา..มานาน จะมีใครไหมที่จะช่วยคลาย
ความ..หนาว...หนาว ข้างในหัวใจ.....แค่เพียงใครซักคน
ที่มาเติมรอยยิ้มให้เรา และวันเก่าที่โหดร้ายจะหายไปกับน้ำตา
ความอ้างว้างแสนเงียบสงัดหลายคืนหลายวัน ที่ไม่มีเทออยู่
ภาพถ่ายเป็นเพียงความหลังย่ำความทรงจำไม่มี ใครรับรุ้
กระสุนปลิดชีพบริสุทธิไม่ว่าพระ เด็กแม้กระทั่งครู
สงครามกับคราบน้ำตาไม่ช่วยเยี่ยวยาประเทศให้เฟืองฟู
โศก นาฏกรรม มันเกิดอย่างนี้ ขึ้นในทุกวัน
อาชญา กรร้ายชั้นต้องระวัง มันก่อนนอนทุกครั้ง
โปรดเถิดช่วยเมตตา (โปรดเถิดช่วยเมตตา)
ช่วยกันภาวนา (ช่วยกันภาวนา)
อ่านหนังสือพิมพ์เห็นข่าวมันเป็นแบบนี้..มาตั้งหลายปี
มันเกิดอะไรคนไทย มันหายไปไหนเล่าความปรานี
ใครกันเล่นบทยมทูต สวมหน้ากากออกมาคร่าชีวี
น้ำตาประชาชนรินไหลลงสู่พื้นทุกวินาที
ไทยนี้รักสงบ มันจงบังเกิด เถิดสันติภาพ
การเมืองมันแก่งแย่งชิงดีไม่มีใครเห็นคนที่ทุกข์ยาก
เห็นผุ้คนต้องลาจาก เห็นครอบครัวต้องพลัดพราก
โปรดช่วยมามองทางนี้ หันมาเข้าใจคนอยุ่ข้างล่าง
รักแท้ที่ฉันรออยุ่เมื่อไหร่ไม่รู้จะกลับมาอีกครั้ง
หวัง หวัง ว่าเพียงแค่ซักวัน สิ่งสำคัญที่หายไปจะคืนมา
อยากขอบคุณทุกทานน้ำใจ จะอยู่ภาคใดเราก็ช่วยเหลือกัน
ไม่แบ่งศาสนาไม่แบ่งชนชั้น
ถ้าลองมาจับมือกันความสุขเรานั้น คงมีเหมือนเดิม.
แม้จะห่างไกล ไม่ว่าอยู่ที่ไหน
โปรดจงจำเอาไว้ว่าคนไทยนั้นไม่ทอดทิ้งกัน ขอให้เทอมั่นใจ
แม้ว่าวันนี้.....ไฟยังไม่ดับไป.....ไม่เป็นไร..วันนี้...เทอยังมีฉัน
รักแท้ที่ฉันรออยุ่เมื่อไหร่ไม่รู้จะกลับมาอีกครั้ง
หวัง หวัง ว่าเพียงแค่ซักวัน สิ่งสำคัญที่หายไปจะคืนมา
อยากขอบคุณทุกทานน้ำใจ จะอยู่ภาคใดเราก็ช่วยเหลือกัน
ไม่แบ่งศาสนาไม่แบ่งชนชั้น
ถ้าลองมาจับมือกันความสุขเรานั้น คงมีเหมือนเดิม.
