ความรักของเธอ เสียงที่บอกฉันว่าเธอห่วงใย มือนั้นของเธอ ที่แตะหน้าผากฉันวันที่ฉันไม่สบาย
* ทุกๆฉาก ทุกตอน ไม่เคยจางหาย แม้จะผ่านเรื่องนานเท่าไร้ และทุกฉากทุกตอนมันคอยตอกย้ำ สิ่งที่ฉันเป็นตั้งแต่เสียเธอไป
**ว่าฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
ตอกจนเหมือนเดิม รูปเมื่อก่อนนั้นที่มันขาดไป แต่ทางของเราจะต่อได้อีกได้อีกไหมหรือว่าฉันต้องทำใจ
(*,**)
บอกหน่อยที่ไหนพอจะมีประตูให้ฉันย้อนไปคืนวัน ที่ฉันมีเธออยู่จะขอดูแลอีกครั้ง...โว้ๆ
ฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหนได้แต่ฝัน
