จากอีสานบ้านเฮามาอยู่กรุงเทพ
หอบหัวใจโสเจ็บมาหางานทำ
ความฮู้มีบ่หลาย ขายแฮงค่าแรงขั้นต่ำ
สู่งานแต่เซ้าฮอดค่ำ ตัวดำมอซอ
ไผเขากะบ่สน คนจนจังซี่
ผู้สาวกะบ่เคยมี ย้อนเฮาบ่หล่อ
เงินเดือนกะพอพยุง หลูโตนคนที่คอยรอ
ถ่าลูกแน่เด้อแม่พ่อ คิดฮอดบ้านเฮา
เหงาใจอยู่ในเมืองกรุง บ่ฮู้สิเฮ็ดจั่งใด๋
นั่งกอดหัวเข่าฮ้องไห่ น้ำตามันไหลหย่าว ๆ
ค่ากิดฮอดกะบ่มี ค่าเซ่าห้องยังติดหนี้เขา
หลูโตนเจ้าของเด้เฮา สุดเหงาแท้หนอหัวใจ
บ่เคยเกิดกับไผ กะคงบ่ฮู้
ว่าหัวใจอดสู มันเป็นจังใด๋
ก้มหน้ารับโชคชะตา วาสนาแข่งกันบ่ได้
ต้องท่องคำว่าทำใจ พอมีแฮงสู้
เหงาใจอยู่ในเมืองกรุง บ่ฮู้สิเฮ็ดจั่งใด๋
นั่งกอดหัวเข่าฮ้องไห่ น้ำตามันไหลหย่าว ๆ
ค่ากิดฮอดกะบ่มี ค่าเซ่าห้องยังติดหนี้เขา
หลูโตนเจ้าของเด้เฮา สุดเหงาแท้หนอหัวใจ
บ่เคยเกิดกับไผ กะคงบ่ฮู้
ว่าหัวใจอดสู มันเป็นจังใด๋
ก้มหน้ารับโชคชะตา วาสนาแข่งกันบ่ได้
ต้องท่องคำว่าทำใจ พอมีแฮงสู้
ก้มหน้ารับโชคชะตา วาสนาแข่งกันบ่ได้
ต้องท่องคำว่าทำใจ พอมีแฮงสู้
