น้ำตาแทบหล่น เมื่อรู้ว่าน้องเลือกเขา
ยอมทิ้งอ้ายคนแฟนเก่า ที่เจ้านั้นเคยแคร์ใจ
เฮาเลิกกันเด้อ มันเป็นคำตอบสุดท้าย
ฮู้บ่อ้ายเจ็บส่ำใด๋ เมื่อน้องทำลายด้วยคำตัดสิน
อ้ายโดนโสถิ่ม ตัดหางปล่อยวัดส่ำหมา
เหงาปานว่าไก่เป็นห่า ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน
เบิดคำสิเว้า อยากเมานอนเกลือกขี้ดิน
ความหวังอ้ายพังสูญสิ้น เขาเอาไปกิน อ้ายกลืนน้ำตา
สมองสับสน เหมือนโดนจรเข้ฟาดหาง
บวกด้วยหมัดน็อคจัง ๆ เดินหลงทางพอปานผีบ้า
น้องทำกับอ้าย เจ็บคักหลายเกินจะเยียวยา
เหมือนนกน้อยตกจากหลังคา หล่นลงมาใส่ขวยมดแดง
อยากถามอย่าเว้า แต่ใจมันจุกคักหลาย
เจ็บปวดเหนือคำบรรยาย เหนื่อยหลายจนนอนแอ้งแม้ง
ปากเว้าบ่ออก ย้อนใจอ้ายบ่มีแรง
เหมือนโดนคมมีดเสียดแทง เจ็บหลายคำแพง จนเว้าบ่ได้
สมองสับสน เหมือนโดนจรเข้ฟาดหาง
บวกด้วยหมัดน็อคจัง ๆ เดินหลงทางพอปานผีบ้า
น้องทำกับอ้าย เจ็บคักหลายเกินจะเยียวยา
เหมือนนกน้อยตกจากหลังคา หล่นลงมาใส่ขวยมดแดง
อยากถามอย่าเว้า แต่ใจมันจุกคักหลาย
เจ็บปวดเหนือคำบรรยาย เหนื่อยหลายจนนอนแอ้งแม้ง
ปากเว้าบ่ออก ย้อนใจอ้ายบ่มีแรง
เหมือนโดนคมมีดเสียดแทง เจ็บหลายคำแพง จนเว้าบ่ได้
