แล้วเธอก็เดินเข้ามา ด้วยดวงตาที่ฉันหวั่น
น้ำตาที่ไหลหลั่ง มันลบล้างความหลัง
แล้วเธอก็กลับเดินหลับตา เมื่อได้รักที่ต้องการ
บทบาทของฉันคือใคร ฉันไม่เข้าใจ...
อย่ามาทำฉันเลย อย่าคิดแต่มักง่าย
เบื่อการถูกใช้เป็นเครื่องระบาย
ตอบว่าฉันเป็นเครื่องแก้เหงา
เธอเศร้าฉันก็ร้อนใจ
ปลอบเธอทีไร ฉันต้องเศร้าไปเองอีกนาน
* อย่าได้เข้ามา(เลย) อย่าเข้ามา
อย่าใช้ฉันเป็นทางออก
อย่าใช้จุดอ่อนของฉันที่ยังรักเธอ
สุขที่ได้มาชั่วพริบตา
ไม่คุ้มค่าทนภาพหลอนละเมอ
อย่าเข้ามาเลย อย่ายืดเวลาที่คิดลืมเธอ
SOLO:/
บทบาทของฉันคือใคร ฉันไม่เข้าใจ...
ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นอื่น
ถึงรู้ว่าใจเธอคิดถึงใคร
ได้ยินปัญหาเธอมาเมื่อไร
ความหวังฉันบานขึ้นใหม่
แล้วเธอก็ไปทิ้งให้รู้สึก
เหมือนมดที่ไร้ความมาย
(ซ้ำ*,*).
อย่าได้เข้ามา อย่าเข้ามา
อย่าได้เข้ามาเลย อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา
