เนื้อเพลง ฤดูเหงา - ดนู สิงหเสนี

เมื่อยามที่ลมพัดมาให้รู้ว่าเป็นฤดูหนาว ลมเพียงแผ่วเบาก็ทำให้หนาวสั่น

แต่พอฤดูร้อนดวงอาทิตย์ที่สาดแสงตอนกลางวันก็ทำให้ฉันแทบทนไม่ไหว


*แต่ตอนนี้มันแปลกๆไม่รู้เป็นอย่างไร ไม่หนาวไม่ร้อนเหมือนเมื่อตอนเธออยู่ใกล้ 

 แม้ลมจะพัดแดดทอแสงแรงเท่าไหร่ ฉันก็ไม่เห็นเป็นอย่างเคย


**เพิ่งจะรู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในฤดูเหงา ร้อนก็ไม่ร้อน หนาวก็ไม่หนาวตั้งแต่คราวที่เธอจากไป

   อยากจะรู้ว่าฉันต้องอยู่อย่างเงียบเหงานานซักเท่าไหร่ เธอคงไม่รู้ทรมานแค่ไหน

   เมื่อความเหงาเข้าปกคลุมถึงตรงกลางใจ


เธอเคยอยู่ตรงนี้ในหนาวหนาวทุกคราวที่ลมพัด ภาพเธอยังชัดเจนอยู่เหมือนเก่า

เธอจะได้ยินไหมคำว่ารักฝากกับสายลมเบาๆ บอกเธอว่าเหงา เหงาจนจับใจ


            ซ้ำ (*),(**)

            ซ้ำ (**)

เธอคงไม่รู้ทรมานแค่ไหนเมื่อความเหงาเข้าปกคลุมถึงตรงกลางใจ