ปลายฝนต้นหนาว สายลมเศร้าพัดเข้ามาเยือน
มันเป็นสัญญาณเริ่มเตือน ว่าถึงหนาวกายเหงาใจ
มันเป็นฤดูที่คนฮักบอกลาร้างไกล
ฤดูที่นอนร้องไห้ ฮักพังสลายยังจำได้ดี
ปีกลายหน้าฝนฮักเฮาสองคน ยังคงเหนียวแน่น
พอเริ่มหนาวมาแทน ฮักที่มั่นแก่นเริ่มไม่เข้าที
ออกกลางหน้าหนาวอ้ายต้องนอนเศร้าเมื่อเจ้าจากหนี
ฤดูหนาวเยือนปีนี้ ความช้ำยังมีตกค้างห้องใจ
* ลมหนาวพัดมาตำใจยิ่งเศร้า
เมื่อฟ้าผืนเก่าโปรยหมอกความเศร้ามาคลุมห้องใจ
ต้นข้าวอุ้มท้องลมหนาวพัดต้องอ้ายเจ็บแป๋ตาย
ฤดูช้ำมาเยือนใจ คือเสี้ยนตำใจไม่เคยหายปวด
**อยากให้ลมหนาวพัดพาความเศร้าไปทิ้งให้ที
สิได้ตากใจให้แห้งหายดี อยากสิหลบหนีจากความเจ็บปวด
หากฟ้าหลูโตนสงสารคนที่ใจร้าวรวด
ช่วยพัดเอาความเจ็บปวดไปทิ้งจากใจข้าที
หากฟ้าเมตตาปราณีคงหนีพ้นฤดูช้ำ
ซ้ำ *,**
