INTRO :
ระหว่างความรัก และความต้องการ
มันคือสายธาร ศีลธรรมประจำใจ
เป็นความชอกช้ำ กล้ำกลืนฝืนในฤทัย
แต่เหตุไฉน ทำไมจึงต้องเป็นเรา
ใจเฝ้าแต่รัก ภักดีให้เธอ
ยังคงละเมอ เพ้อไปเมื่อยามเหงา
ใครเลยจะรู้ หากเป็นเหมือนใจของเรา
คอยแต่อับเฉา รักเราเฝ้าแต่ช้ำตรม
* โอ้ความรักเอย สุดเฉลยใจเอยเหลือจะข่ม
ทั้งเจ็บทั้งช้ำปวดร้าวระบม
มันช่างขื่นขม ตรอมตรมเปล่าเปลี่ยววังเวง
** สูญสิ้นคนรักแล้วซิหนอเรา
ดูดูแล้วเศร้า ช้ำใจกับตัวเอง
เมื่อนึกถึงเขา ปวดร้าวและเหงาวังเวง
มีแต่บทเพลง
เป็นเพื่อนเกลื่อนความระทม
(ดนตรี) (ซ้ำ * **)
(ดนตรี)