แพรวา. เพราะความเป็นเรา มีเขาเข้ามาแทรกแซง
อ้ายจึงแสดงละครหลอกน้องเรื่อยมา
วันนี้น้องพอเขาใจแล้วว่า อาการของคนอยากลา
ออกนอกหน้าปานนั่นบ้ออ้าย
อ้อน. เนิ่นนานแค่ไหน ที่ใช้คำว่าเราร่วมกัน
หนึ่งคำสาบานผูกสองคนให้เป็นหนึ่งใจ
สุขทุกข์พ้นผ่าน ร่วมฝ่าฟันทุกความเป็นไป
แววหวานในสายตาอ้าย วันนี้เห็นแววรำคาญ
แพรวา. เขาคนนั่น สำคัญส่ำได๋กับทางอ้ายบอกแหน่
เขาคนนั่น สำคัญส่ำได๋กับทางอ้ายบอกแหน่
คือแคร์เขาคักแท้ เอาใจพร้องซุยาม
น้องถามย้ำกะหล่วยป่องทางหนี
นานหลายปี น้องกะบ่เคยเห็น คืออ้ายเป็นไปได้
ถามยามได๋กะหย่างหนีทุกครั้ง แม่นเขามีอีหยังกับทางอ้ายแหน่บ่
อึดอัดหลายแท้บ้อ บ่เห็นเว้าว่ามา
อ้อน. ตอบคำถามน้องทางหางตา ตลอดเวลา ก่อนหน้านี้ท่าทีบ่คุ้น
เป็นหยังนออ้าย คือเริ่มเปลี่ยนไปบัดพ้อคนมาลุน
ภาพลักษณ์ผู้ชายอบอุ่น บ่เหลือจักหน่อยแล้วบอ
แพรวา. เหมือนอ้ายรอจอดใจฮักเฮา
มีหยังอยากเว้า ซ่อยเว้ากับน้องได้บ่
อย่าเทียวหลบหน้า โยนปัญหาให้คาใจจ่อล่อ
แล้วเขาคนนั้น ตำแหน่งทางการเอิ้นว่าหยังนอ
ตอบคำถามได้แหน่บ่ เว้ามาสิกลั้นใจฟัง
อ้อน. ถึงคิวฮ้าง ความหวังสองเฮาคือบ่เค้าเป็นต่าง
ถึงคิวฮ้าง ความหวังสองเฮาคือบ่เค้าเป็นต่าง
อ้ายหาทางจบกันกับน้อง แต่คาข้องป่องได๋
ไปบ่ได้เหตุผลบ่ทันมี หาวิธีจบกันติอ้าย
ติดว่าอายหรือได๋บ่เว้า อยากม่วนนำเขาแต่เงาน้องขวางอยู่
บู๋ไปบ่ได้ หรือทางอ้ายห่วงหยัง
แพรวา. ก่อนฮักลาร้าง ช่วยส่งทางฮักคืนได้บ่
เมื่อเขามารอ อ้ายอยากลา น้องก็ยินดี
จบใจแล้วจาก จอดความฮักสองเราวันนี่
มีหยังคาใจ แค่อยากไปให้เว้ามาโดยดี
อย่าเก็บอาการแบบนี้ เว้ามาจักคำได้บ่
อ้อน. เขารอต่อคิวใจแล้ว เขารอคิวใจนานแล้ว
แต่อ้ายหาแปวทางไปบ่ป่อง อยากไปทางเขา แต่มีเงาใจน้อง ขวางกั้นให้คิดหลาย
มีความในใจแต่เก็บไว้บ่เว้า เส้นทางฮักเฮาก็จอดรอน้ำตา
ตั้งแต่เขามาอ้ายเริ่มเป็นลายต่าง บ่เว้าอีหยังมิดจั๊ดไปหน้า
ถ้าอยากสิลากะเว้ามาโลดอ้าย น้องเตรียมทำใจ.. ไว้รอแล้ว
