ภวังค์ก็หลงอยู่ในภวังค์ของหัวใจเธอ
ไม่เจอทางออกสักทางก็ไม่เป็นไร
ไม่เป็นอันจะกิน ไม่เป็นอันจะนอน
มันเริ่มตั้งแต่เมื่อตอนที่ฉันเจอเธอ
ทำอะไรไม่ได้ สมองมันเบลอ
มันมีภาพเธอลอยไปมา
ชีวิตมันเริ่มไม่ว่าง ต้องคอยไปอยู่ข้างๆ
ใจมันจะหาย ถ้าไม่ได้มองตา
จะลืมก็ไม่ง่าย ต้องการจะเจอหน้า
เธอมาครอบงำหัวใจฉัน
* ยิ่งหลงอยู่ในภวังค์ของหัวใจเธอ
ยิ่งนานก็ยิ่งเผลอ ถลำลึกลงไป
ให้หายคงยาก ก็เป็นเอามาก
แต่มันกลับดี ไม่รู้ทำไม
** ก็หลงอยู่ในภวังค์ของหัวใจเธอ
ไม่เจอทางออกสักทางก็ไม่เป็นไร
จะหลงอยู่อย่างนี้ จะยอมโดยดี
ให้เธอบงการหัวใจ ทุกอย่าง
จะหนีก็คงไม่ง่าย มันทำไม่ได้
แม้รู้ทั้งรู้ว่ามันทรมาน
ยิ่งฝังลึกมากๆ ยิ่งลบได้ยาก
แต่ก็ยังอยากอยู่อย่างนี้
(ซ้ำ * , ** )
(ซ้ำ * , ** )