เธอยังงดงาม เหลือเกิน
ในฝันรอยยิ้มเธอยังอ่อนหวานเหมือนเคย
กายเธอยังหอมตรึงใจ ฉันจำได้เลย
แต่มันคงเป็นแค่ความฝัน
สองมือเอื้อมคว้าไร้จุดหมาย
ฉันตื่นมาพบว่าไม่มีเธอข้างกาย
ความจริงมันช่างโหดร้าย ข้างกายมันว่างเปล่า
เหน็บหนาวคนเดียวอย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหนให้เราได้พบกัน
ไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมา
ฉันรู้ว่าคงไม่อาจเปลี่ยนมัน
ความฝันคงไม่มีวันเป็นจริง
ถึงแม้สวยงามเพียงใด ไม่ใช่ความจริง
ไม่มีเธอในอ้อมกอดฉัน
อ้อนวอนจนน้ำตาหมดไป
คร่ำครวญแค่ไหนก็ไม่มีเธอข้างกาย
ความจริงมันช่างโหดร้าย
ข้างกายมันว่างเปล่า
เหน็บหนาวคนเดียวอย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหนให้เราได้พบกัน
ไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมา
ขอแค่เพียงสักนาทีได้ไหมขอให้ความฝันกลายเป็นความจริง
ความจริงมันช่างโหดร้าย ข้างกายมันว่างเปล่า
เหน็บหนาวคนเดียวอย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหนให้เราได้พบกัน
ไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมา
ความจริงมันช่างโหดร้าย ข้างกายฉันมันว่างเปล่า
ปวดร้าวคนเดียวอย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหนก็คงไม่สำคัญ
ไม่มีวันที่ความฝันกลายเป็นจริง
