(เกริ่น) อยากกลับไปหาเขา น้องบ่ต้องเว้าคำลา
อย่าเอาน้ำตา มาตั๋วอ้ายอีกต่อไป หากเจ้านั้น เลือกเขา
กะบ่ต้องมาสนใจ ปล่อยบักอ้าย ให้เป็นชายเจ้าน้ำตา
อุตส่าห์บอกใจ ว่ามื้อได๋ที่เจ้าอำลา หนึ่งหยดน้ำตา
จะไม่ยอมให้ใครเห็น เพราะคำว่ารัก
จากใจไม่เคยว่างเว้น เจ้าคือคนรักดีเด่น ที่ใจมั่นหมายมานาน
แต่พอถึงวันที่เจ้านั้นต้องการจะไป จั๊กเป็นแนวได๋
หัวใจเริ่มออกอาการ ปากบอกว่าไหว
แต่หัวใจอ้ายเจ็บเกินกลั้น
เมื่อเห็นท่าทีเจ้านั้น ต้องการกลับไปหาเขา
(ลำ) เหมิดคำเว้า คำเว้า บัดตอนที่เขามาขอเริ่มต้นใหม่
เหมิดคำเว้า บัดตอนที่เขามาขอเริ่มต้นใหม่
ท่าทีใจของเจ้ากะพร้อม กลับไปซ้อนซูยาม
บ่ต้องเอ่ยคำว่าอำลากับทางอ้ายดอก ยื่นใบลาออก
จากตำแหน่งคนฮักทางใจ ไปโลดเด้อหล่า
บ่ต้องทำท่าห่วงหาอาลัย ทุกเจ็บที่ใจ อ้ายขอรับเพียงลำพัง
บอกอีกครั้ง น้องบ่ต้องมาสนใจ
ถึงคนจั่งอ้ายสิเป็นจั่งได๋กะซาง
อุตส่าห์ตั้งใจว่าสิบ่ให้น้ำตาไหลหลั่ง
ด้วยความตั้งใจสิขออวยชัยให้เจ้าเด้อนาง
แต่พอฮักพัง อ้ายบ่เห็นทางเฮ็ดใจ
(ลำ) เจ็บจนได้ จนได้ เคยบอกหัวใจว่าเตรียมไว้รับแน
เจ็บจนได้ เคยบอกหัวใจว่าเตรียมไว้รับแน
รักแน้ บัดยามเจอ จังจังคักแท้ เขาไปแล้วห่วงหา
เมี้ยนน้ำตา เอาไว้ ก็ยังหลั่งไหลคือเก่า
โอ้ใจเฮา เป็นหยังจังรับบ่ไหว เจ็บเทื่อนี้เกินทน
ทั้งที่บอกกับหัวใจ ว่าอย่าได้ฮ้องไห้ย่อนไผอีกเลย
(ลำ) ใจเอ๋ยคือเป็นไปแท้ ใจเอ๋ยคือเป็นไปแท้
เขาบ่แคร์บัดน้ำตาไหลหลั่ง ก่อนฮักพัง
คือจังเคยเว้าไว้ ฮ้องไห้แม่นบ่มี บอกใจอย่างดีว่าถ้าในที่สุด
รักสะดุดสิขอหยุดใจไว้ แต่ทางหัวใจ บ่จำจ้อย
