INTRO :
มีเธอ...เสมออยู่เคียงใจ รับรู้รับฟังที่
เป็นไป ยามมีปัญหายังอุ่นใจ ช่วยกันไขช่วย
เป็นเช่นกำลัง ทำหนักให้เบา
ยังมีรอยยิ้มแต่ใจหมอง เหมือนดังของ
สำคัญต้องพรากไป ในใจมันค้านสั่งดึงไว้...
เพราะจุดหมายที่ไปด้วยจำเป็น เกินใจ....
ทัดทาน
ยามที่เธอเดินลับตาไป ใจก็หาย....
ตามไป สิ่งมาเยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่า เข้ามา
แทนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ คือความเหงา....ไม่
ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ...ยังทัดทาน
* ทุกค่ำคืน...ฝากกับความมืดไป กอดเธอ
ไว้อย่าให้ร้าวรอน บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน จะ
ร้อนหนาวเย็นห่วงเธอ...รักษาตัว
ในใจหวิว ๆ ไม่เคยเป็น ท้งที่เห็นผู้
คนก็มากพอ นัยน์ตามีน้ำมาคลอ ๆ แล้วอยาก
ขอร้องเธอไม่ให้ไป เกินใจทัดทาน
เคยแง่งอนพลัดและยอมง้อกัน สิ่งเหล่า
นั้นผูกพันมัดใจ จากกันไปเพื่อมาพบใหม่
ใจหายเพราะเป็นห่วงเธอ...รักษาตัว
( ซ้ำ * )
