มองดวงจันทร์บนฟ้าน้ำตาก็ไหลขึ้นมา เห็นภาพเธออยู่บนนภา
คงไม่มีทางจะได้ถึงมา ก็เรามันไม่มีวาสนา ดวงจันทร์จันทร์จะไหวฉันควรจะทำเช่นไร
ฟ้าจะช่วยกระซิบถึงคนที่อยู่แสนไกล ก็ในเมื่อความจริงฉันไม่มีวันได้ครอบครอง
ฟังฉันหน่อยได้มั้ยโอดวงจันทร์ฉันขอวอน ทำได้เพียงอิจฉาคนที่ได้นอนกอดเธอ
ก็คงจะมีพร้อมทั้งเงินทองและเลิศเลอ ยิ้มทั้งน้ำตาที่เห็นเธอมีความสุข
เหมือนฝันในยามนิททา ก็ได้มีใครมาปลุก ได้รักเธอในความฝันก็พอ
ถึงแม้ว่าฉันต้องปวดร้าวอีกสักเท่าไรก็ยอม แม้เนิ่นนานแต่จะไม่เปลี่ยนไป
นั่งมองดวงจันทร์ไม่ไปไหน
(*)อยากให้โลกนี้ไม่มีดวงจันทร์ จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดถึงเธอทุกวัน
วอนให้สายลมช่วยพัดพาไป พัดเอาความคิดถึงฉันลอยลมไป
ซ้ำ(*)
ดวงเดือนช่างสาดแสงแวว วาวระยับตา ทุกวันฉันอธิฐานขอให้แสงนั่นลับลา
เธอก็เหมาะสมกับคนที่ควรคู่เธอ ได้แต่บอกตัวเองกับความจริงที่ต้องเจอ
เป็นแค่คนเดินดินกินข้าวแกง ไม่มีปัญญาไปหาแหวนเพรชให้ใคร
มีเพียงความจริงใจเท่านั่นที่มอบให้ไป เกิดใหม่กี่ครั้งก็คงไม่ดีเหมือนเขา
จะมีบางไหมละใครซักคนที่จะรู้สึกเหมือนเรา แล้วจะเป็นไปได้ไหมถ้าหากไม่มีดวงจันทร์
เพราะฉันคิดถึงเธอในทุกทุกครั้งที่เห็นมัน พยายามจะลืมแต่มันก็ทำไม่ได้
ให้ร้องไห้ซักกี่ครั้งแต่มันก็ยังไม่หาย ได้รักเธอในความฝันก็พอ
ถึงแม้ว่าฉันต้องปวกร้าวอีกซักเท่าไหร่ก็ยอม แม้เนิ่นนานแต่จะไม่เปลี่ยนไป
นั่งมองดวงจันทร์ไม่ไปไหน
ซ้ำ(*) (2รอบ)
ทุกครั้งที่มอง ฉันเฝ้านึกถึงแต่เธอ ยามที่เห็นดวงจันทร์มันทรมารเหลือเกิน...
ซ้ำ(*) (2รอบ)
