Intro :
จะจ้างสักพัน ฉันก็ไม่หันไปมอง
ถึงเธอจะใส่ทอง เส้นโตเท่าโซ่รถไฟ
จะขี่รถเก๋ง เรือบินหรือเดินดินไป
สวมสร้อยเพชรเม็ดโตเท่าไข่
ราคาแค่ไหนฉันก็ไม่มอง
จะจ้างสักพัน ฉันก็ไม่หันไปแล
เพราะเธอเคยฝากแผล ให้ไว้จนใจกลัดหนอง
จะเป็นคุณหญิงคุณนาย ฉันก็ไม่มอง
ถึงอย่างไรเธอก็ยังต้อง ขึ้นชื่อว่าคนสองใจทุกวัน
*ก่อนอยู่บ้านนา เขาเรียกเธอว่าอีกลอย
ไปอยู่กรุงเทพฯมีผัวนายร้อย
เปลี่ยนจากกลอยไปเป็นแรมจันทร์
**แรมจันทร์ แรมใจ ดี ดีไปตัวใครตัวมัน
ซื่อเกินไปถึงไล่ไม่ทัน ช้ำช่างมันนึกว่าฝันเลยไป
***จะจ้างสักพัน ฉันก็ไม่หันไปมอง
ถึงตัวจะหุ้มทอง
ไม่มองให้โง่ทำไม
****สักวันเถิดหนา น้ำตาจะนองหน้าใคร
เขาไม่แลแล้วคงจะได้
ขึ้นชื่อคุณนายประจำโรงแรม
SOLO :
(ซ้ำ *,**,***,****)
SOLO :
