เนื้อเพลง กลางสายหมอก - อุ๊ หฤทัย ม่วงบุญศรี

INTRO : 
            


                                 
กลางสายหมอก เด็กคนหนึ่งวิ่งตามผีเสื้อ 

                
กับหมู่แมลงที่บินไป

                          
เธอก้าวผ่าน สู่ความงามท่ามกลางไม้ดอก 

                    
ที่จุดอารมณ์ให้เลยไกล

                                       
เป็นอีกวันที่แสนอบอุ่น จากไอดินแสงแดด

                                      
ฟ้าที่งามสด เมฆที่ลอยอยู่ ดูช่างงามเหลือเกิน

                      
ลมพัดอ่อน บอกเวลาล่วงเลย

                        
คล้อยบ่าย แต่เด็กคนเดิมก็ยังซน

                                 
ทางสายใหม่ ส่งเธอไปเส้นทางสายเปลี่ยว 

                         
โดดเดี่ยวเดียวดายวกเวียนวน

                                                 
*  บนเส้นทางที่สวยจับจิต เปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า

                                            
    ฟ้าก็ดูหม่น เมฆก็ลอยจาก สิ่งงาม ๆ ลางเลือน

                                            
    ของใหม่ ๆ สีสันแปลก ๆ ชักพาให้เธอหลงเพลิน

                                
    ทุก ๆ สิ่งเหมือนจะฉุด ให้หลงละเมอ 

                              
    ให้ตัวเธอเองก้าวเดินไปผิดทาง


(ดนตรี)  


                                            
เธอร้องไห้ อยากให้ใครชักคนชี้นำ กลับสู่ที่เดิมที่เธอมา


(ซ้ำ  *)


                                       
ของใหม่ ๆ สีสันแปลก ๆ ชักพาให้เธอหลงเพลิน

                             
ทุก ๆ สิ่งเหมือนจะฉุด ให้หลงละเมอ 

                   
ให้ตัวเธอก้าวเดินไปสู่ภาพลวง ๆ 

                             
แสงสีหลอก ๆ โน้มนำให้เธอหลงทาง

                           
พบว่าชีวิตโดดเดี่ยว หงอยเหงาเปล่าเปลี่ยว 

                         
จนอยากกลับไปที่เดิมที่จากมา


(ดนตรี)