มีผู้คนอยู่เป็นร้อยพันที่เดินสวนกันโดยไม่พูดจา ม
มีผู้คนมาหน้าหลายตาที่ผ่านพ้นเข้ามาแล้วจากไป
แตาฉันก็ยังคงหลงอยู่กับทางที่แสนจะวุ่นวาย
กับหัวใจที่มีเกลืออยู่ไม่มีซักคนมาสนใจ
เธอคงเป็นเพียงสายลมผ้าน ที่พัดเลยผ่านแล้วจากไป
เธอคงเป็นเพียงสายลมผ่านที่พัดพาใจให้หวั่นไหว
เดินผ่านคนอีกกี่ร้อยพัน
แต่ฉันก็ยังไม่มีใคร
ใครซักคนที่จะเข้าใจ เดินข้างฉันไปตลอดทาง