โทรศัพท์ถามข่าว บ้านอ้ายหนาวเป็นคืนเดือนหงาย บ้านน้องสายฝนโปรยปราย
สิ่งรอบกายต่างกันเช่นนี้...ยามห่าง อ้ายนั่งมองแสงนวลผ่องจันทร์เพ็ญอ้างว้าง
น้องก็คงไม่ต่าง ฟ้าครางเสียงครวญป่วนใจ คิดถึงคำเก่า เมื่อก่อนเราเคยพร่ำพรรณนา
หากแม้ไกลกันทุกครา ส่งสายตาสบกันบนแสง...นวลใย อ้ายนั่งมองสายตาจ้องตาน้องอยู่ไหน 
เมื่อฟ้าคืนนี้ร้องไห้ น้องจึงอาลัยฝากคำ *มองฟ้าก็เป็นฟ้าเดียวกัน ต่างที่มีจันทร์ กับมีฝนหล่นพรำ
ฟ้าสว่างอีกทางเป็นฟ้าสีดำ  รักในยามคืนค่ำ ฝากคำโทรสนทนาเดือนหงายไม่หม่น
และสายฝนก็คงไม่หมอง หากแม้มีเราคู่ครอง อยู่ด้วยกันพูกพันสุขทุกข์...ไม่ว่า
อยากให้คืนแสงจันทร์ส่อง ร่วมมองจันทรา หากแม้ฝนโปรยลงมา อ้ายคือชายคาหลบฝน
             ดนตรี ซ้ำ*