ถ้อยคำที่เคยอ่อนหวาน ถ้อยคำที่เคยสวยงาม
กลับเป็นเพียงคำหนึ่งคำ ไม่มีค่า
ช่วงเวลาดีดีตอนนั้น วันที่ชั้นมีเธอข้างกาย
โอบกอดเธอครั้งสุดท้าย เมื่อสายไป
และชั้นต้องทำตัวอย่างไร เมื่อไม่มีเธออยู่ตรงนี้
อยากให้รู้ว่าชั้นยังคิดถึงเธอตลอดมา
เธอเป็นดังจันทราล่องลอย ท่ามกลางแสงดาวที่อ่อนล้า
รอแสงจากขอบฟ้า มาแต่งเติมค่ำคืนที่มืดมน
แต่ว่าชั้นเป็นดวงอาทิตย์ที่ยังรอการกลับม­า แม้ว่าอาจเป็นเพียงแค่ฝัน
เพราะดวงจันทร์ ต้องพรากลา คงไม่มีวันที่ดวงอาทิตย์ จะพบเจอ
ก็รู้ว่านับจากนี้ ไม่มีเธออีกแล้วคนดี มีแต่เพียงความอ้างว้างในหัวใจ
และชั้นต้องทำตัวอย่างไร เมื่อไม่มีเธออยู่ตรงนี้
อยากให้รู้ว่าชั้นยังคิดถึงเธอตลอดมา
เธอเป็นดังจันทราล่องลอย ท่ามกลางแสงดาวที่อ่อนล้า
รอแสงจากขอบฟ้า มาแต่งเติมค่ำคืนที่มืดมน
แต่ว่าชั้นเป็นดวงอาทิตย์ที่ยังรอการกลับม­า แม้ว่าอาจเป็นเพียงแค่ฝัน
เพราะดวงจันทร์ ต้องพรากลา คงไม่มีวันที่ดวงอาทิตย์ จะพบเจอ
เธอรู้ไหมว่าชั้นปวดร้าวแค่ไหน ที่ไม่มีเธอ
ความเป็นจริงที่ชั้นต้องทนซ้อนไว้
คงมีเพียงความฝันทำให้เราได้มาพบเจอ ไม่ว่าอีกนานเท่าไหร่ 
ขอเพียงเธอหลับตา และผ่อนคลาย
สัมผัสใจของชั้นที่เฝ้ามองอยู่ตรงนี้
ความทรงจำวันนั้นแม้ไม่มีวันกลับมา คำว่ารักนั้นจากหายไป
แต่หัวใจ สองเรา จะยังมีความผูกผันเสมอ ตลอดไป