เพียงรอคอย อาจมีวันนึง ทำตามต้องการ แต่ไม่รู้เมื่อไรที่จะทำ

  ไม่เคยลงมือ ไม่เคยเดินตาม ความจริงแค่กลัว ที่จะล้มเมื่อก้าวเดินออกไป

* หนทาง ยังอีกไกล แสงไฟ อันไกลโพ้น คงไม่ยากเกินใช่มั๊ย

ที่จะเดินออกไปด้วยใจที่มี คงจะมีนาทีที่เป็นของเรา จะไมท่ยอมนั่งรออีกต่อไป

** ไกล....ซักเพียงไหน เหยียบซ้ำหรือขวางเท่าไรก็คงไม่กลัว โว้ โว

    รู้....มีเธอนั้น ที่เดินเคียงข้างกับฉันเมื่อไม่มีใคร

   อาจยังกลัว อาจยังรอคอย แต่คงต้องลอง ออกค้นหามันมาอย่างใจ

   แต่ในทุกครั้ง เธอเป้นรางวัล อยู่ดคียงข้างกาย ฉุดฉันลุกเดินก้าวออกไป

                                  ( Repeat * , ** )

เมื่อคนข้างบนไม่เคยจะมองลงมา ฟากฟ้าและดวงดาวก็ยังคงมองข้าม

จะทำยังไงก็ในเมื่อการรอมันยังไม่เพียงพอเป้นองค์ประกอบ..ฝัน

(ที่จะเดินออกไปด้วยใจที่มี คงจะมีนาทีที่เป็นของเรา จะไมท่ยอมนั่งรออีกต่อไป)

                                              ( Repeat ** , ** )